«تقديم به تو كه هميشه

براي من تمام نشدني هستي»

هر گه كه باز آمدي،دوباره آغاز شدم

قفل قفس شكستم، باز پر پرواز شدم

دوباره زنده كرده اي،آتش عشق درون من

با عشق آتشينت،عمريست كه دمساز شدم

چون گل نوبهاران، خنده زدي به روي من

شور شدم شوق شدم،تن همه آواز شدم

شعر وترانه مي شود،واژه به واژه ياد تو

زير هجوم واژه ها،باز غزل باز شدم

روح دگر دميده اي،در همه ي وجود من

من به طرب آمدم،نغمه شدم ساز شدم

شوق تو جلوه گر شد،در همه ي خيال من

راز شدم رمز شدم،محرم هر راز شدم

جام جهان گر نريخت،باده ي نابش به كام

مست توام فارغ از،شراب شيراز شدم

 گر تو وتقدير قضا،از كف من برد ترا

باز به شوق در ره،كوي تو طناز شدم

                                                                       ارديبهشت1392

        «گلايه»

ديگه از تو سير شدم

خسته شدم ،دلگير شدم

جونيمو دادي به باد

از دست تو ،من پير شدم

حرفات همش دروغ بود

چراغ بي فروغ بود

سرت هميشه انگار

واسه ي من شلوغ بود

هر بار قرار گذاشتي

بازم منو تو كاشتي

هر وقت گلايه كردم

واسم جواب نداشتي

نداشتنت عذاب بود

با تو بودن سراب بود

حرفاي اين دل من

سؤال بي جواب بود

از عشق من گذشتي

غرورمو شكستي

از همه دل بريدم

به من  تو دل نبستي