«تقديم به تو كه هميشه

براي من تمام نشدني هستي»

هر گه كه باز آمدي،دوباره آغاز شدم

قفل قفس شكستم، باز پر پرواز شدم

دوباره زنده كرده اي،آتش عشق درون من

با عشق آتشينت،عمريست كه دمساز شدم

چون گل نوبهاران، خنده زدي به روي من

شور شدم شوق شدم،تن همه آواز شدم

شعر وترانه مي شود،واژه به واژه ياد تو

زير هجوم واژه ها،باز غزل باز شدم

روح دگر دميده اي،در همه ي وجود من

من به طرب آمدم،نغمه شدم ساز شدم

شوق تو جلوه گر شد،در همه ي خيال من

راز شدم رمز شدم،محرم هر راز شدم

جام جهان گر نريخت،باده ي نابش به كام

مست توام فارغ از،شراب شيراز شدم

 گر تو وتقدير قضا،از كف من برد ترا

باز به شوق در ره،كوي تو طناز شدم

                                                                       ارديبهشت1392

 چرا با ما چنين كردي ورفتي

دل مارا غمين كردي ورفتي

هزاران آسمانم آرزو بود

اسير اين زمين كردي ورفتي

كبوتر گشتم و بر گرد بامت

بدون دانه افتادم به دامت

مرا آزاد نكردي زين قفس تو

نه نوشاندي يكي جرعه زجامت

دواي درد هر بيگانه بودي

رقيبان راچراغ خانه بودي

براي من فقط دام وفقط دام

براي نارفيقان دانه بودي

محبت كردم ومهري نديدم

زباغ تو بجز خارش نچيدم

نكردي رحم بررخسار زردم

نه شرمت آمد از موي سفيدم

خدا را مي پرستي يا صنم را

عرب،آيين داري يا عجم را

به هر دين و به هر آيين كه هستي

دگر نشكن دل وعهدوقسم را 

                                1391