«وقت پرواز است»

وقت پرواز است ولي، بال پروازي كجا

كنج دل زندان غم،شوق آوازي كجا

ني زدل خيزد طرب ني زلب آيد صدا

جمع ياران را چه شد،نغمه از سازي كجا

حسرت ديدار دوست،تا به كي بايد كشيد

جان به لب آمد مرا، يار طنازي كجا

راز دل را پيش كي، تا به كي بايد نهان

جمله راز داران دريغ،محرم رازي كجا

خون دل ها خورده ام،دل شده است درياي خون

غرقه در خونم ولي،ناي ابرازي كجا

كو زمجنوني سراغ كو زفرهادي نشان

شور منصوري برفت،يار سربازي كجا

قوم در ره مانده را،صد پيمبر شد رسول

قبله را جوييم زكي،طور اعجازي كجا

ما به مقصد كي رسيم،پس چه شد پايان راه

ما ز ره وامانده ايم،گو سرآغازي كجا

                                            1386

                         «از نو»

          وقت آنست يكي قصه زنو ساز كنيم

          سمت ميخانه رويم عقده زدل باز كنيم

         گر فلك بار دگر باز جوابم كند

         جنگ ،با چرخ فلك يكسره آغاز كنيم

         با حسودان دغل دم زرفاقت نزنيم

         ما زكوته نظران،جمله نهان راز كنيم

        گر كه آن يار بسي با دل ما ناز نمود

        ما بسي عشق بر آن دلبر طناز كنيم

         او كه در دام دلش جاي نداده است مرا

         بهر يك دام دگر باز كه پرواز كنيم

         چون كه در باغ دلش جاي، دگر نيست مرا

         ما كه در باغ دگر، فكر هم آواز كنيم

         اي كه آسوده نشتي تو در اين كنج قفس

         ما برآنيم ،يكي قصه زنو ساز كنيم

                                                   ارديبهشت1384