«از نو»

          وقت آنست يكي قصه زنو ساز كنيم

          سمت ميخانه رويم عقده زدل باز كنيم

         گر فلك بار دگر باز جوابم كند

         جنگ ،با چرخ فلك يكسره آغاز كنيم

         با حسودان دغل دم زرفاقت نزنيم

         ما زكوته نظران،جمله نهان راز كنيم

        گر كه آن يار بسي با دل ما ناز نمود

        ما بسي عشق بر آن دلبر طناز كنيم

         او كه در دام دلش جاي نداده است مرا

         بهر يك دام دگر باز كه پرواز كنيم

         چون كه در باغ دلش جاي، دگر نيست مرا

         ما كه در باغ دگر، فكر هم آواز كنيم

         اي كه آسوده نشتي تو در اين كنج قفس

         ما برآنيم ،يكي قصه زنو ساز كنيم

                                                   ارديبهشت1384

                                «آرزو»

           بگذار که درسایه ی گیسوی تو آرام بمیریم

           ناخورده یکی دانه،به صد شوق دراین دام بمیریم

          عمریست که آواره ی این کوچه وبازار توهستیم

          از سفره احسان تودور است که بد نام بمیریم

          ما بر سر هر بام  نشستیم وسرانجام پریدیم

          تقدیر چنین است که بر گوشه ی این بام بمیریم

          ما بنده ی عشقیم وعشق خاطره ی سبزحیاط است

          باشد که از این عشق جگر سوز تو هر شام بمیریم

         ما تشنه ی یک جرعه از آن جام گوارای تو هستیم

         میخانه تو باشی وما تشنه از آین جام بمیریم‌‌؟

         ما مرغ خیالیم که جزقاف وصال تو نخواهـیم

         نـگذار که دربـاغ تمنـای تو ناکـام بمیریــم

                                سرایش۱۳۸۰